This post is also available in: 
English (Αγγλικα)
Μερίδα του vegan facebook πανηγυρίζει σήμερα για το θάνατο ενός εργάτη πτηνοτροφικής μονάδας. “Κάρμα” διαβάζω. “Το άξιζε”. Οι ειδήσεις λένε πως τα ρούχα του εργάτη πιάστηκαν στη μηχανή πολτοποίησης η οποία τον τράβηξε μέσα και τον πολτοποίησε. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει ατύχημα σε σφαγείο.
Προφανώς, η πολτοποίηση είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά σε χιλιάδες ζώα και δε γίνεται ποτέ είδηση. Αντιθέτως, θεωρείται νόμιμη διαδικασία. Η σφαγή ζώων είναι κάτι που προσωπικά απεχθάνομαι σε κάθε της μορφή. Παρόλα αυτά, υπάρχουν μερικοί λόγοι για τους οποίους αυτός ο θάνατος δε θα έπρεπε να μας χαροποιεί.
Ποιοι άνθρωποι δουλεύουν σε σφαγεία;
Οι περισσότεροι άνθρωποι που δουλεύουν σε σφαγεία προέρχονται από πολύ χαμηλά οικονομικά στρώματα. Πολύ συχνά είναι μετανάστες όπως και ο 44χρονος Πακιστανός που σκοτώθηκε πρόσφατα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να σκοτώνουν ζώα και θα επέλεγαν μια εναλλακτική δουλειά αν είχαν τη δυνατότητα. Κανείς δε θέλει να σκοτώνει μωρά για 8 ώρες κάθε μέρα. Ίσως θα γνωρίζετε πως ακόμα και φανατικοί κρεοφάγοι δε θα ήθελαν να κάνουν αυτή τη δουλειά. Πολλοί κρεοφάγοι αρνούνται να δουν εικόνες σφαγής επειδή δεν αντέχουν – όσα αστεία με μπέικον και να κάνουν. Ποιος αντέχει;
Οι περισσότεροι εργάτες σφαγείων κάνουν αυτή τη δουλειά για λόγους επιβίωσης. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν καθόλου χαρτιά, βρίσκονται παράνομα στη χώρα και ψάχνουν οποιαδήποτε δουλειά για να ζήσουν. Οι ιδιοκτήτες σφαγείων εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση και προσλαμβάνουν οποιονδήποτε είναι διαθέσιμος. Τα σφαγεία έτσι και αλλιώς χρειάζονται πάντα καινούρια άτομα επειδή όλοι παραιτούνται με την πρώτη ευκαιρία. Ένας άνθρωπος που δεν έχει μισθολογικές απαιτήσεις και δε γνωρίζει τα δικαιώματά του, είναι το ιδανικό θύμα ενός αφεντικού. Πρόσφατα είδαμε οτι σε σφαγεία κοτόπουλων οι εργάτες δούλευαν φορώντας πάνες και αναγκάζονταν να τα κάνουν πάνω τους για να μη χάνεται χρόνος στην τουαλέτα.
Σε ένα σφαγείο, και τα ζώα και οι άνθρωποι είναι θύματα. Σε διαφορετικό επίπεδο, ναι. Είναι όμως και οι δυο θύματα μιας βίαιης βιομηχανίας.
Ψυχική και σωματική υγεία
Εκτός από ένα μικρό νούμερο διαταραγμένων ατόμων που βρίσκουν σαδιστική ευχαρίστηση στις δολοφονίες ζώων, οι εργάτες σφαγείων δυσκολεύονται πολύ να κάνουν αυτή τη δουλειά. Υπάρχουν πολλές έρευνες που δείχνουν πως υποφέρουν από μετα-τραυματικό στρες (PTSD) που παραμένει για πολλά χρόνια αφότου σταματήσουν αυτή τη δουλειά.
Όταν κανείς δουλέψει για 2 χρόνια σε ένα σφαγείο για λόγους επιβίωσης και σημαδευτεί από αυτές τις εμπειρίες, όταν αργότερα βρει μια διαφορετική δουλειά, ακόμα θα παθαίνει κρίσεις πανικού. Η κατάθλιψη θα είναι ακόμα εκεί.
Πέρα από το ψυχολογικό κομμάτι, συμβαίνουν και συχνοί ακρωτηριασμοί. Ανθρώπινα χέρια και πόδια χάνονται σε κάποιο μηχάνημα και όταν το μόνο σου εισόδημα προέρχεται από τη χρήση του σώματος σου, η επιβίωση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.
Για όλα τα παραπάνω, η βιομηχανία δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο. Για τη βιομηχανία το μόνο που έχει σημασία είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Επίσης, πολλά από τα ατυχήματα κουκουλώνται καθώς οι εργάτες είναι συχνά παράνομοι και φυσικά δεν τίθεται ζήτημα αποζημίωσης. Κυρίως, τίθεται ζήτημα απόλυσης ή απέλασης για όποιον δηλώσει εργατικό ατύχημα.
Ο φόβος κυριαρχεί σε ανθρώπους και ζώα. Για την κρεατοβιομηχανία δεν υπάρχουν ανθρώπινα και μη-ανθρώπινα άτομα, είναι όλα αντικείμενα προς εκμετάλλευση.
Το πρόβλημα δεν είναι οι εργάτες
Η βιομηχανία πάντα θα βρίσκει ανθρώπους να κάνουν αυτή τη δουλειά. Το σύστημα δημιουργεί κοινωνική εξαθλίωση και οι άνθρωποι χρειάζονται μια δουλειά για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειες τους.
Πριν από μερικά χρόνια, επιστάτες πυροβόλησαν τους εργάτες τους επειδή ζήτησαν τα χρήματά που δικαιούνταν. Και αυτό δεν έγινε σε σφαγείο, έγινε σε χωράφια με πανέμορφες ζουμερές φράουλες.
Ναι, η κρεατοβιομηχανία μετράει πολύ περισσότερα θύματα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι οι εργάτες. Όταν δεν έχεις επιλογές, παίρνεις δύσκολες αποφάσεις. Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο – να δουλεύεις στις φράουλες και να σε πυροβολήσουν, να δουλεύεις σε φούρνο και να σε κακοποιήσουν με κάθε τρόπο ή να δουλεύεις σε σφαγείο και να χάσεις το χέρι σου;
Εμείς ως vegans, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους εργάτες. Δεν είναι εχθροί μας. Είναι άνθρωποι που δουλεύουν καθημερινά κάτω από δύσκολες συνθήκες και είναι αυτοί που φέρνουν το φαγητό στο τραπέζι μας. Είναι αυτοί που δουλεύουν για να ανεβάζουμε εμείς ωραία veggie burgers στο instagram.
Από τη vegan σκοπιά, πρέπει να επικεντρωθούμε στην ενημέρωση του κόσμου ώστε να καταλάβει τι σημαίνει κρέας, τι σημαίνει γάλα και αυγά. Να σταματήσουμε την εκμετάλλευση των ζώων. Να κάνουμε τις απαραίτητες συζητήσεις και να δείξουμε στον κόσμο πως υπάρχουν ειρηνικές εναλλακτικές για να τραφούμε.
Η δουλειά μας είναι να κλείνουμε σφαγεία, να πιέσουμε την κοινωνία να κάνει αυτό το βήμα αλλά παράλληλα θα πρέπει να φροντίζουμε και για τους ανθρώπους γύρω μας. Αν δεν το κάνουμε, η αναδυόμενη vegan οικονομία θα συνεχίσει και αυτή να εκμεταλλεύεται και να δολοφονεί τους ίδιους ανθρώπους. Γιατί να αλλάξει κάτι που φέρνει χρήματα;