Αφορμή για αυτό το κείμενο αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε η Madame Ginger – μεγάλο μαγειρικό blog για όσους δε γνωρίζουν. Εν ολίγοις, με το συγκεκριμένο άρθρο η Madame Ginger απαιτεί από τους μάγειρες των εστιατορίων να σέβονται τις διατροφικές επιλογές των vegetarians και των vegans.
Πολύ σημαντικό καθώς πολλοί μάγειρες φαίνεται πως είτε δε γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει vegetarian/vegan είτε βρίσκουν τους χορτοφάγους περίεργους και αδιαφορούν για τη σωστή τους εξυπηρέτηση. Και στις δυο περιπτώσεις, αυτή η συμπεριφορά είναι αντιεπαγγελματική. Συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο. Διάβασα επίσης τα σχόλια στο Facebook και παρατήρησα πως η Madame Ginger για να στηρίξει το κείμενο της ανέφερε πως θα πρέπει να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα όλων των κοινωνικών ομάδων:
Εντυπωσιάστηκα που ένα blog μαγειρικής έφερε στο τραπέζι τα δικαιώματα αυτών των ομάδων. Για εμένα – ίσως και για άλλους ανθρώπους – όλα τα παραπάνω δείχνουν ένα πραγματικά καλόψυχο άτομο. Ένα άτομο που δε ζει αποκομμένο στον κόσμο της κουζίνας αλλά ασχολείται και με την κοινωνία γύρω του. Βρίσκω πολύ σημαντικές όλες αυτές τις συνδέσεις. Και γι αυτό το λόγο σκέφτηκα πως ένα τέτοιο άτομο θα καταλάβαινε και τη σύνδεση με το κρέας, οπότε είπαμε αυτά:
Όταν κάποιος σκοτώνει κάποιο άλλο άτομο, δεν είναι μια κάποια προσωπική επιλογή. Φέρει ηθική ευθύνη για αυτή την πράξη και πρέπει να την αιτιολογήσει. Προσωπική επιλογή θα ήταν να επιλέγω τα κόκκινα μήλα και κάποιος άλλος να επιλέγει τα πρασινα. Θα ήταν αν επέλεγα να βγω το καλοκαίρι με μπουφάν στην παραλία και κάποιος άλλος να βγει με κοντομάνικο. Αυτές οι επιλογές επηρεάζουν μόνο τη δική μου ζωή. Το να σκοτώνεις κάποιον άλλο δεν είναι προσωπική επιλογή. Είναι ξεκάθαρη καταπάτηση της επιλογής του άλλου να ζήσει. Τα ζώα δεν κάθονται κάτω από το μαχαίρι οικειοθελώς να τα κάνουμε θυσία για το μεσημεριανό μας.
Όχι, δεν είναι ούτε ο κύκλος της ζωής. Ο κύκλος της ζωής θα ήταν αν ζούσαμε όλοι σε φυσικό περιβάλλον (μια ζούγκλα ίσως) και κυνηγούσαμε για επιβίωση. Η κτηνοτροφία δεν έχει τίποτα το φυσικό. Κτηνοτροφία σημαίνει πως φέρνουμε στη ζωή εκατομμύρια ζώα που δε θα υπήρχαν ποτέ αν δεν τα εκτρέφαμε συστηματικά. Στη συνέχεια, τα φυλακίζουμε για ολόκληρη τη ζωή τους και στο τέλος τα σκοτώνουμε χωρίς να έχουν απολύτως καμία δυνατότητα διαφυγής. Συγγνώμη αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι φυσικό. Αυτό δεν είναι ο “κύκλος της ζωής”. Είναι η επιβολή της δύναμης ενός δυνατότερου σε έναν ασθενέστερο.
Και δεν πήρα απάντηση για το αν μπορώ να μαγειρεύω σκύλους. Ο λόγος είναι πως όλες οι θεωρίες περί κύκλου της ζωής και ευγενικού θανάτου διατυπώνονται όταν μιλάμε για τα “άλλα” ζώα. Όταν μιλάμε για τα ζώα που η κοινωνία έχει βαφτίσει “κρέας”. Παρόλο που και τα γουρούνια και τα σκυλιά αισθάνονται τον ίδιο πόνο και έχουν την ίδια θέληση για ζωή. Όταν αλλάζουμε το είδος του ζώου (δηλαδή 1 λέξη), οι θεωρίες δεν ισχύουν πια;
Δυστυχώς, ο σπισισμός είναι η αιτία που μερικοί εξαιρετικά καλοί και ευγενικοί άνθρωποι συνεχίζουν να σκοτώνουν ζώα. Είναι μια από τις κοινωνικές κατασκευές που διδασκόμαστε πριν καν αρχίσουμε να μιλάμε και κατά συνέπεια ριζώνει βαθιά μέσα μας.
Όταν όμως μεγαλώνουμε και καταλαβαίνουμε καλύτερα την κοινωνία και τις προκαταλήψεις της, δεν είναι καθήκον μας να αλλάξουμε και τη συμπεριφορά μας με βάση τις ώριμες πια ηθικές αξίες μας;