This post is also available in: 
English (Αγγλικα)
Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάς Αθήνας τον Ιούλιο του 2019.
Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας μας καλεί όλους φέτος «να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στη βαρβαρότητα, να τιμήσουμε το ανεκτίμητο δώρο της ζωής». Για άλλη μια χρονιά το Πάρκο Γουδή γεμίζει με ανθρώπους που πιστεύουν πως όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή, γεμίζει με ανθρώπους που στέκονται ενάντια στην αδικία και την καταπίεση. Αυτοί είναι και οι λόγοι που υπάρχουν vegans στο Αντιρατσιστικό.
Σε ακούω να λες «ο ρατσισμός έχει να κάνει με τις ανθρώπινες φυλές, τα ζώα τι σχέση έχουν». Ο ρατσισμός όντως αναφέρεται στους ανθρώπους αλλά ως άτομα που πιστεύουμε στη δικαιοσύνη και το σεβασμό, αποτελεί λογική συνέχεια να διευρύνουμε το αντιρατσιστικό μας αίσθημα και σε άλλες πτυχές της καθημερινότητάς μας. Μεταξύ ανθρώπων και ζώων υπάρχουν πολλές διαφορές αλλά τα συστήματα που καταπιέζουν την κάθε ομάδα έχουν κοινά χαρακτηριστικά που κάνουν τη σύνδεση τους απαραίτητη.
Η κατασκευή του «Άλλου» & Αντικειμενοποίηση
Για τους ρατσιστές, δίπολα όπως «έλληνας» και «λάθρο» , «άντρας» και «πουστάρα», «καθαρός» και «βρωμιάρης», δημιουργούν την ψευδή αίσθηση του Άλλου. Καθορίζουν ποιος αξίζει να ζήσει και ποιος αξίζει να πεθάνει. Αντίστοιχα, έχουμε υιοθετήσει παρόμοια δίπολα για τα ζώα. Λέμε «φίλο» το σκύλο και «κρέας» το γουρούνι, «χαριτωμένη» τη γάτα και «μπριζόλα» το μοσχάρι. Όπως στην περίπτωση του ρατσισμού, έτσι και αυτά τα δίπολα καθορίζουν ποιος αξίζει να ζήσει και ποιος αξίζει να πεθάνει.
Ως αντιρατσιστές γνωρίζουμε πως τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και οι προκαταλήψεις δεν αποτελούν λόγους για να σκοτώσουμε κάποιον. Γιατί όμως στην περίπτωση των ζώων δεν ακολουθούμε την ίδια λογική; Ποια ουσιαστική διαφορά έχουν οι σκύλοι από τα γουρούνια; Οι γάτες από τα μοσχάρια; Δεν έχουν. Ο λόγος που πιστεύουμε οτι διαφέρουν είναι ο σπισισμός, ένα σύστημα καταπίεσης που μοιάζει με το ρατσισμό.
Με τη βοήθεια του ρατσισμού και του σπισισμού είναι στη συνέχεια ευκολότερο να μετατρέψουμε τον Άλλο σε αντικείμενο. Έτσι, ο ρατσιστής θεωρεί πως δε φέρει ηθική ευθύνη όταν σκοτώνει έναν πακιστανό – το πρόβλημα θα ήταν αν σκότωνε έναν έλληνα. Ο κρεατοφάγος θεωρεί πως δε φέρει ηθική ευθύνη όταν σκοτώνει ένα γουρούνι – το πρόβλημα θα ήταν να σκότωνε ένα σκύλο.
Όταν μετατρέπουμε ένα συναισθανόμενο άτομο (ανθρώπινο ή μη-ανθρώπινο ζώο) σε αντικείμενο, δε χρειάζεται να λάβουμε υπόψη τη ζωή του. Οι μετανάστες βαφτίζονται «λάθρο», τα ζώα «κρέας», οι γυναίκες «πουτάνες». Όλες αυτές οι μετατροπές επιτρέπουν την κακοποίηση και τη δολοφονία αυτών των ατόμων. Τα αντικείμενα δεν έχουν άποψη, ζωή, συναισθήματα. Ως αντιρατσιστές, γιατί αντικειμενοποιούμε ζωές κάθε φορά που καθόμαστε να φάμε;
Ο βιγκανισμός είναι πολιτική στάση
Είμαστε vegan αντισπισιστές ως προέκταση του αντιρατσισμού μας. Επειδή όλοι σήμερα βρισκόμαστε στο Φεστιβάλ για να πούμε όχι στις διακρίσεις και να γιορτάσουμε τη ζωή. Γίνεται όμως να γιορτάσουμε τη ζωή τρώγοντας το σώμα ενός ατόμου που δεν ήθελε να πεθάνει;
________
Σχετικά άρθρα:
10 ενστάσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς για το Βιγκανισμό (και γιατί δε στέκουν)