Πολλές φορές κατανοώ τους ανθρώπους που τρώνε κρέας επειδή απλώς το κάνουν από συνήθεια ή επειδή βολεύει. Επειδή όλοι έτσι μάθαμε από μωρά και πολύ συχνά δεν αμφισβητούμε αυτά που μάθαμε κάποτε. Επίσης, τις περισσότερες φορές σε εμάς το κρέας φτάνει ως τελικό προϊόν σε συσκευασία. Δεν ερχόμαστε σε άμεση επαφή με το νεκρό ζώο και συνεπώς είναι εύκολο να “αποφύγουμε” τη σύνδεση μεταξύ του μπιφτεκιού και του πραγματικού ζώου. Είναι απλώς το φαγητό μας.
Δυσκολεύμαι όμως ιδιαίτερα να κατανοήσω τους κυνηγούς επειδή 1) Δεν το κάνουν για επιβίωση 2) Συνήθως είναι πολύ περήφανοι για τα κατορθώματά τους 3) Πάντα έχουν συνείδηση της πράξης τους. Δεν φτάνει ξαφνικά μπροστά τους ένα μπιφτέκι. Μπαίνουν οι ίδιοι στη διαδικασία να σκοτώσουν ένα ζωντανό ζώο.
Έχω την αίσθηση πως συμβαίνει για 2 λόγους:
Κυνήγι = αντρικό σπορ
Είναι γεγονός πως στο κυνήγι συμμετέχουν κατά κύριο λόγο άντρες. Όπως και στο μπάρμπεκιου. Όπως και στον καναπέ όταν έχει μπάλα στην τηλεόραση. Είναι μία από τις δραστηριότητες που έχει παγιωθεί κοινωνικά ως αντρική. Θεωρείται male bonding σε αντίθεση με το να πάνε μαζί για ψώνια. Αυτό μάλλον θεωρείται female bonding. Το κάθε φύλο ακολουθεί τον έμφυλο ρόλο του και έτσι ξέρουμε αν κάποιος είναι true αρσενικό ή true θηλυκό.
Έτσι, ο ένας άντρας δικαιολογεί τον άλλο και σαν μικρά παιδιά στο τέλος της ημέρας συγκρίνουν ποιος τα πήγε καλύτερα στο παιχνίδι τους. Δεν έκαναν κάτι κακό. Απλώς πήγαν στο βουνό “με την παρέα” για μερικές ώρες. Και έσπειραν το θάνατο.
Κυνήγι = εξουσία
Τα όπλα όμως είναι ωραία, είναι όμορφα, κάνουν ένα κάποιο εντυπωσιακό μπαμ. Αλλά κυρίως είναι καταπληκτικά επειδή το αγριογούρουνο δεν έχει. Ούτε η μπεκάτσα. Ούτε και το λιοντάρι. Έτσι, ο κυνηγός (που θα μπορούσε να είναι είτε αρσενικός είτε θηλυκός) όντας σε σαφώς ισχυρότερη θέση ασκεί απλώς την απόλυτη εξουσία του. Όπως ένας άντρας βιάζει μια γυναίκα για παράδειγμα. Επειδή μπορεί.
Είναι πολύς ο κόσμος που έχει την ανάγκη να πατάει κάποιον άλλο, να νιώθει πάντα καλύτερος και δυνατότερος. Τα όπλα δίνουν αυτή τη δυνατότητα, αυτό το πλεονέκτημα. Ειδικά, όταν τα στρέφεις εναντίων αμάχων (είτε αυτοί είναι άνθρωποι είτε ζώα).
Προσωπικά δε βλέπω κάποιο άλλο λόγο να πηγαίνει κανείς για κυνήγι και κατά συνέπεια δε θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω κάτι άλλο πέρα από χομπίστες δολοφόνους.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι;
Αρχικά, θα μπορούσαμε να πιέσουμε για νόμους που απαγορεύουν το κυνήγι και πιθανότατα αυτό θα ήταν μια αποτελεσματική λύση. Πιστεύω όμως οι απαγορεύσεις δεν είναι πάντοτε επαρκείς και πάντα θα υπάρχουν τρόποι για να αποφεύγονται. Η γνώμη μου είναι πως θα μια καλή λύση θα ήταν να μετατρέψουμε το κυνήγι σε μια μη κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα. (Το ίδιο πιστεύω και για το κρέας by the way). Νομίζω πως ήδη υπάρχει αυτή η τάση. Οι κυνηγοί ήδη θεωρούνται δολοφόνοι ακόμη και από πολλούς κρεατοφάγους. Όλοι όμως έχουμε ένα θείο/φίλο/ξάδερφο/πατέρα που κυνηγάει.
Να ανοίξουμε τη συζήτηση μαζί τους. Να τους κάνουμε σαφές πως αυτό που κάνουν δεν είναι κάποιο άθλημα. Στα αθλήματα έτσι κ αλλιώς γνωρίζουν και οι 2 πλευρές οτι παίζουν το παιχνίδι. Να τους δείξουμε πως αυτό που κάνουν είναι ξεκάθαρα προβληματικό. Πρέπει να τους μιλήσουμε για τα ζώα. Για τους κατασκευασμένους αρσενικούς/θηλυκούς ρόλους που μας έχουν αποδοθεί.
Πέρα από τους νόμους που κάποια στιγμή θα αλλάξουν προς όφελος των ζώων, είναι και στο δικό μας χέρι να σώσουμε όσα περισσότερα ζώα μέχρι τότε επηρεάζοντας το δικό μας κύκλο.
Και μια έξτρα παρατήρηση
Υπάρχει και η πολύ συχνη περίπτωση που κάποιος είναι κάθετα εναντίον των κυνηγών αλλά τρώει κρέας φανατικά. Θα ήθελα απλώς να παρατηρήσω πως καμία διαφορά δεν έχει. Απλώς οι κυνηγοί είναι λίγο περισσότερο επιδειξιομανείς. Κατά τα άλλα, οποιαδήποτε δολοφονία ζώου βασίζεται στην ιδέα οτι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πλεονάζουσα θέση και άρα μπορεί να αποφασίσει για την τύχη κάποιου ασθενέστερου. Όπως οι βιαστές. Το είπα και παραπάνω, ε;